Literatura grozy, zwana również horrorem to jeden z ważniejszych i najlepiej rozwijających się gatunków literackich. Choć horrory najczęściej kojarzymy z obrazami kinowymi to bez wątpienia osoby, które lubią czuć na plecach dreszcz strachu czy emocji powinni zapoznać się z twórczością najznamienitszych przedstawicieli tego gatunku.
Czym charakteryzuje się literatura grozy?
To co wyróżnia książki horrory to na pewno specyficzny klimat. Nie bez powodu akcja często rozgrywa się starych zamkach, opuszczonych domach czy miejscach uważanych za przeklęte. Taka sceneria już sama w sobie nie jest przyjazna, a uzupełniona o tragiczne często losy bohaterów nadaje całej powieści atmosferę grozy i świetnie buduje napięcie.
W książkach horrorach przewijają się bardzo często bohaterowie targani różnymi emocjami, często opętani, którzy uwikłani w różne intrygi i trudne sytuacje stopniowo odsłaniają najmroczniejsze zakątki swojej psychiki.
Książki horrory to również prawdziwa gratka dla miłośników fantastyki. Choć w literaturze grozy znajdziemy zaledwie niewielkie jej elementy, to nadają one całości niewątpliwie mroczny charakter i jeszcze bardziej uwypuklają to, co ma wywoływać strach i budować napięcie.
Które książki warto przeczytać?
Każdy fan literatury grozy ma swoją własną listę książek horrorów, które należy przeczytać choć jeden raz. Lista ta jest niezwykle subiektywna, gdyż bazuje na indywidualnych oczekiwaniach i preferencjach każdego czytelnika. Jednak podobnie jak w przypadku kinematografii również w literaturze grozy wymienić można pozycje, które jednogłośnie okrzyknięte zostały arcydziełami gatunku. Wśród nich znajdziemy m.in.:
– „Dziecko Rosemary” – Ira Levin
-„Nawiedzony dom na wzgórzu” – Shirley Jackson
– „To” – Stephen King
-„Ezgorcysta” – William Peter Blatty
-„Nikt naprawdę” – James Herbert
-„Psychoza” – Robert Bloch.
Każda z tych książek jest inna, ale każda budzi grozę i strach oraz trzyma w napięciu niemal od pierwszej strony. Wielu współczesnych autorów literatury grozy swój kunszt literacki budowało właśnie na tych pozycjach, traktując je niejako jako swój własny, literacki fundament.